Ақпарат танымдық порталы

    Жалтыр көлдің басы қоралай қонған қалың ауыл. Бір-екі күннен бері Ыбырайдың тойы болып, елдің бозбаласы, қатын-қалаш сол үйдің маңайында топтанумен жүр... Тойтартыс мерекенің ақырғы күні. Енді бірер сағатта Айымкүл Рақым мырзаның некелі қатыны болмақшы. Бірақ жұрт аузына суық сөз бар. «Айымкүл бармаймын деп жылап жатырса, әке-шешесі ұрсыпты....» дегенді естіп, жұрттың көбі жағасын ұстап жүр.

Ыбырайдың отауы шаң-шұң дауыс. Жұрттың бәрі отауды қамап алған. Жас балалар отаудың есігін сығаласып, бермейді. «Сендердікі адамшылық па? Сататын мен мал ма едім?...» деп жіңішке дауыс жылау арасынан құлаққа тиеді. Кемпір-шалдар тобалап жағаларын ұстап жүр... Таутан ақсақал маңызды жөн айтып жатыр.Болмады... Ризалықты тілеген жан жоқ, неке қиылды. Құда-күйеулер атын жегіп жүретін болды... Екі келіншек Айымкүлді қолтықтап далаға алып шықты. Ол кісі өлтірген адамша қан жоқ, сұп-сұр... Ешкіммен көріспеді... Арбаға мініп отырған соң, артына қарады. Екі көзінің жанары толған жас еді. «Хош» деді.Одан бері көп жылдар өткен...Бір күні гүбернелік қаланың көшесінде келе жатсам, қызыл шырайлы бір әйел кетіп бара жатыр. Қашан болса да, қайда болса да бір көрген адамым секілді... Қайда көрдім екен?! Еске түсе қалды.Айымкүл екен. Таныды. Бұрылып келіп амандасты. Таза ғана киінген. Іс басындағы адамдар секілденіп, қолтығына пәпке қысып жүр. Мен қызықсындым. Бұдан бірнеше жыл бұрын әке-шешенің сатуынан құтыла алмай кеткен бір әйелді мына түрде көрген соң не деп ойлауға да білмедім. Жөнін айтты. Байынан қалай құтылғанын, оқуға қалай кіргенін, қай жерде қызмет қылатынын білдірді.

- Бостандық арқасында ерікті адам болдық!..- деді. Шынында солай. Қырық жетіге сатылып кеткен Айымкүлдің бүгін келіп кеңсе қызметкері болып отырғандығы ұлы бостандықтың жемісі еді.